W dosłownym, wolnym tłumaczeniu słowo kombatant interpretuje się jako „towarzysz broni”. Biorąc pod uwagę kwestie etymologiczne, pojęcie to odwołuje się do języka francuskiego, gdzie natomiast słowo to funkcjonuje w celu nazywania członków rozmaitych formacji o charakterze wojskowym, mowa o formacjach regularnych. Ponadto, kombatantami określano też przynależących do ruchu oporu.
Przekładając zaś pojęcie kombatant z języka oficjalnego na mowę potoczną, to nic innego jak żołnierz, uczestnik ruchu oporu, ale też partyzant. Nie tylko Francja ma w swej historii zaszczytny i bogaty wachlarz różnorodnych funkcjonariuszy i żołnierzy, którzy tytułują się statusem kombatanta. Podobnie jest na przykład w naszym kraju.
W Polsce istnieje nawet osobny dokument prawny poświęcony tej grupie, a więc ustawa o kombatantach. Według regulacji prawnych wprowadzonych w naszym państwie, jako kombatantów określa się wszystkich, którzy uczestniczyli w jakichkolwiek działaniach o charakterze zbrojnym w historii Polski. Mowa w tym wypadku o wszelakich działaniach wojskowych oraz wszystkich narodowych powstaniach, bitwach i wojnach. Celem nadrzędnym poświęcenia kombatantów miała być obrona suwerenności Rzeczypospolitej Polskiej i utrzymanie jej niepodległości. Biorąc pod uwagę kwestie prawne, kombatantami można nazwać wszystkich którzy kolaborowali z okupantem niemieckim a także sowieckim między okresem 1939 – 1941 oraz 1939 -1945. Co więcej, kwalifikują się do przyjęcia tego statusu też pracownicy polscy organów zajmujących się propagowaniem walki o niepodległość.
Artykuł dzięki:
