Weteranem określa się żołnierza, który poprzez swoją służbę danemu organizmowi państwowemu, brał udział w rozlicznych akcjach, misjach oraz operacjach odbywających się poza obszarem swej ojczyzny, której bronił. Etymologicznie pojęcie weteran odnosi się do łacińskiego wyrażenia veteranus, czyli pochodzi o słowa vetus veteris, a więc w dosłownym tłumaczeniu stary.
W naszym kraju względem określania żołnierza weteranem istnieją ściśle określone wymogi natury prawnej. A mianowicie, na miano weterana może zasłużyć sobie funkcjonariusz pełniący służbę poza obszarami terytorialnymi naszego państwa minimalnie sześćdziesiąt dni. Podobny wymóg regulowany pod kątem prawnym tyczy się weteranów wśród żołnierzy.
Warto dodać, że w naszym kraju obchodzony jest uroczyście Dzień Weterana, który przypada dokładnie na 29 maja. Dokładnie tę uroczystość określa się mianem Dnia Weterana Działań poza Granicami Państwa. Od 2012 roku począwszy wszystko, co tyczy się bycia weteranem jest określane poprzez dokument prawny, a dokładniej rzecz biorąc ustawę opartą na wprowadzaniu dwóch statusów, czego przed rokiem 2012 nie było. W konsekwencji tego mowa o weteranie oraz weteranie poszkodowanym. Przyznanie statusu weterana obowiązuje wszelkich funkcjonariuszy oraz żołnierzy Rzeczypospolitej Polskiej, którzy kwalifikują się do kryteriów wspomnianych powyżej.
Na etapie kształtowania się II Rzeczypospolitej słowo weteran cechowało się nieco innym zabarwieniem, bowiem tyczyło się zwłaszcza do wszystkich osób biorących udział w powstaniach – listopadowym 1831 roku, Wiośnie Ludów w 1848 roku oraz powstaniu styczniowym w 1863 roku.
Artykuł dzięki:
